Haloperidol 1 mg 40 tabletek [POLPHARMA]

Sposób przyjmowania i dawkowanie

Haloperidol należy stosować wyłącznie zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego, który ustala indywidualną dawkę dla każdego pacjenta. Preparat przeznaczony jest do podawania doustnego - tabletki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością wody. Nie należy dzielić, kruszyć ani żuć tabletek. Dawkowanie zależy od rodzaju schorzenia, nasilenia objawów, wieku pacjenta oraz jego indywidualnej odpowiedzi na leczenie. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości dotyczących stosowania leku, pacjent powinien skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Regularne przyjmowanie leku zgodnie z ustalonym schematem jest kluczowe dla osiągnięcia optymalnych efektów terapeutycznych.

Sytuacje wykluczające stosowanie leku

Istnieje szereg stanów medycznych, które stanowią bezwzględne przeciwwskazania do stosowania haloperidolu. Lek nie może być podawany pacjentom z nadwrażliwością na haloperydol lub którykolwiek ze składników preparatu. Przeciwwskazaniami są również: stan śpiączki, znaczna depresja ośrodkowego układu nerwowego, choroba Parkinsona oraz otępienie z ciałami Lewy'ego. Haloperidol nie należy stosować u osób z postępującym porażeniem nadjądrowym ani u pacjentów ze stwierdzonymi zaburzeniami przewodnictwa serca, takimi jak wydłużenie odstępu QTc czy wrodzony zespół wydłużonego QT.

Dodatkowymi przeciwwskazaniami są: niedawno przebyty ostry zawał mięśnia sercowego, niewyrównana niewydolność serca, zaburzenia rytmu komorowego w wywiadzie oraz niewyrównana hipokaliemia. Pacjenci stosujący leki wydłużające odstęp QT również nie mogą przyjmować haloperidolu ze względu na ryzyko niebezpiecznych interakcji.

Możliwe reakcje niepożądane

Podczas terapii haloperidolem mogą wystąpić różne działania niepożądane o zróżnicowanej częstości występowania. Do najczęstszych reakcji, dotykających więcej niż 10% pacjentów, należą: uczucie niepokoju i pobudzenia, problemy z zasypianiem oraz bóle głowy. Stosunkowo często (u mniej niż 10% leczonych) mogą pojawić się poważniejsze objawy, takie jak zaburzenia psychiczne w postaci urojeń czy omamów, stany depresyjne oraz nieprawidłowe napięcie mięśniowe.

Wśród innych częstych działań niepożądanych wymienić należy zawroty głowy, szczególnie przy zmianie pozycji ciała, senność, zaburzenia ruchów gałek ocznych oraz problemy ze wzrokiem. Pacjenci mogą również doświadczać obniżenia ciśnienia krwi, nudności, wymiotów, zaparć oraz suchości w jamie ustnej. Możliwe są także wysypki skórne, problemy z oddawaniem moczu, zaburzenia erekcji u mężczyzn oraz zmiany masy ciała. Ważne jest monitorowanie funkcji wątroby, gdyż lek może wpływać na wyniki prób wątrobowych.

Środki ostrożności i ważne ostrzeżenia

Przed rozpoczęciem terapii haloperidolem lekarz musi zostać poinformowany o wszelkich współistniejących schorzeniach pacjenta. Szczególną uwagę należy zwrócić na choroby serca, w tym spowolnione bicie serca czy przypadki nagłej śmierci sercowej w rodzinie. Istotne jest również poinformowanie o niskim ciśnieniu tętniczym, zaburzeniach elektrolitowych (niskie stężenie potasu lub magnezu) oraz przebytych udarach mózgu.

Ostrożność wymagają pacjenci z padaczką, problemami z nerkami, wątrobą lub tarczycą, a także z wysokim stężeniem prolaktyny we krwi. Lek może zwiększać ryzyko zakrzepów krwi, dlatego ważna jest informacja o przypadkach zakrzepicy w wywiadzie osobistym lub rodzinnym. Podczas leczenia należy unikać prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn ze względu na możliwość wystąpienia senności. Haloperidol nie jest zalecany w ciąży i okresie karmienia piersią. U dzieci poniżej 6. roku życia preparat jest przeciwwskazany.

Haloperidol 1 mg to skuteczny lek przeciwpsychotyczny wymagający ścisłego nadzoru medycznego. Przed rozpoczęciem terapii konieczna jest dokładna ocena stanu zdrowia pacjenta i wykluczenie przeciwwskazań. Regularne monitorowanie w trakcie leczenia pozwala na optymalizację dawkowania i minimalizację ryzyka działań niepożądanych.